109. Koniec rumakowania ...

Kończą mi się wakacje, a ja nie zrobiłam w ich trakcie nic konstruktywnego. Nic kompletnie. Obijałam się przez całe dwa i pół miesiąca. Z przerwą na egzaminy, bo wtedy się uczyłam. Choć z poprawki widać, że jednak nie wystarczająco.
A teraz... od poniedziałku zaczynają mi się zajęcia. Dziś już do mieszkania przyjeżdża nasz współlokator. Co prawda pisał, że tylko na chwilę wpadnie, ale ta chwila zbliża się nieubłaganie. A ja oczywiście żałuję, że nie wykorzystałam tego czasu, który miałam i teraz w te kilka ostatnich dni chcę nadrobić całe dwa miesiące.
Zawsze tak mam... Dlaczego? (to pytanie retoryczne; dobrze wiem dlaczego - bo nie umiem się zorganizować i cieszyć tym co mam w życiu tylko ciągle chcę nie wiadomo czego)

W ogóle to czeka nas poważna rozmowa z naszym współlokatorem. Boję się trochę, że R. zostawi mnie z nią samą czego bym nie chciała. A trzeba chłopakowi wygarnąć bo już przy przeprowadzce ze starego mieszkania zachował się strasznie, o tym mieszkaniu nie wspomnę. Palcem nie kiwnął żeby pomóc nam w remontach większych czy mniejszych. Nie zainteresował się czy trzeba w czymś pomóc. O finansach nie wspomnę. Przecież wszystko robi się samo i jest za darmo. Porażka totalna. Skąd tacy ludzie się biorą to ja nie wiem. Mam nadzieję, że się trochę chociaż przez wakacje ogarnął. Albo chociaż, że zdaje sobie sprawę z tego, że zachował się skandalicznie.
Chociaż nadzieja matką głupich jak mówią...

Jutro idę na wizytę do swojego ortopedy. Dostałam pismo, że mam się stawić na wizytę kwalifikacyjną do leczenia na oddziale czyli na operację wyciągania prętów z kręgosłupa. Wszystko ładnie, pięknie, bo czekam już drugi rok. Tylko oczywiście w ogóle nie pasuje mi teraz termin. Zaczyna się kolejny rok akademicki, a ja sobie nie mogę pozwolić na żadne poślizgi znowu. Idę więc dowiedzieć się co i jak, a potem na tą kwalifikację i się wyjaśni co i jak. Chciałabym żeby się udało jakiś termin na maj albo czerwiec wyznaczyć. Bo to wakacje już będą i jest też szansa że wydobrzeję do wesela na wrzesień czy październik. Wszystko się jakoś tak dziwnie komplikuje.
Przyjaciółka moja w piątek idzie do szpitala. Jakiegoś guza w piersi jej wykryli, a ponieważ mama jej chorowała na nowotwór piersi, babcia też, to jest w grupie ryzyka. Lekarze do końca nie wiedzą co to jest nawet po biopsji. Biedna... Mam nadzieję, że mimo wszystko, wszystko będzie w porządku.

A teraz biorę się do pracy. Mniejszej czy większej.
Miłego dnia :)