276. Changes...

Nie wiem czemu ostatnio jestem tu tak rzadko. Jakoś mi się ten blog rozjechał. Nigdy nie był o czymś konkretnym, ale ostatnio mam wrażenie, że kompletnie jest o niczym. Co gorsze ciągle tu marudzę na coś albo kogoś. Straciłam ochotę na odwiedzanie tego miejsca. Coś więc muszę z tym zrobić. Choć jeszcze nie wiem co.
Żyję w zawieszeniu przez ostatnich kilka dni. Egzamin inżynierski zaliczony. Studia pierwszego stopnia ukończone. Teraz zastanawiam się co dalej. Magisterka? A może szkoda czasu? Z drugiej strony to już teraz tylko 1,5 roku, więc tak naprawdę dużej różnicy mi nie zrobi. Jak jeszcze udałoby się pogodzić ją z pracą jakąś to było by fantastycznie.
Póki co jednak odreagowuję wielki stres jakim był sam egzamin - nigdy jeszcze się tak nie denerwowałam. Pan B. był bardzo dzielny, że to wszystko znosił. Niby to tylko formalność, niby wszyscy zdają, niby ze spokojem, ale jak przyszło co do czego to mój spokój się zmył. Zostawił mnie roztrzęsioną i poszedł w cholerę. Na szczęście wrócił. Zaraz po ogłoszeniu wyników i czterech godzin snu :) No co mam zrobić, że ja stres muszę odespać. Może to lepiej niż bym go zajadała... Pomogła też wycieczka na lodowisko. :) hehe choć do najprzyjemniejszych nie należała. Okazało się, że jazda na łyżwach nie jest taka prosta na jaką wygląda. I nie jest z nią jak z jazdą na rowerze. Zapomina się. Kiedyś na łyżwach jeździłam. Teraz założyłam, wyszłam na lód i koniec. Dobrze, że banda była wolna :) Po 30 minutach wyszłam zmęczona jakbym wagon węgla przerzuciła. Wszystkie mięśnie mnie bolały. Cudowne uczucie. Uwielbiam takie zmęczenie.
No a teraz walczę z codziennością. Małymi krokami idę do przodu. I mam zamiar już nie marudzić :)