137. Popołudniowa kawka...

...w towarzystwErykhi Badu i sobotnich Wysokich Obcasów. Tak, tak, bo coś pozytywnego od życia mi się należy. Zwłaszcza, że zapowiada się naprawdę bardzo intensywny tydzień. W zasadzie dwa tygodnie. Czekam więc na święta z utęsknieniem. Mam nadzieję, że to będzie czas twórczego odpoczynku, kreatywna bezczynność, a nie przewalenie czasu, a potem stawanie na głowie żeby wszystko nadrobić.
Ale to jeszcze dwa tygodnie.
Póki co jest tu i teraz.

A tu i teraz jest dobrze.
Piątek i sobotę spędziłam na kursie florystycznym :) Dostałam certyfikat ukończenia pierwszego stopnia. Już zapisałam się na drugi. Kurs organizowany przez uczelnie. Nie kosztuje zbyt dużo, w porównaniu z innymi tego typu kursami, więc jestem bardzo zadowolona. W domu mam teraz mnóstwo kwiatów, bo wszystko co zrobiliśmy mogliśmy wziąć do domu. Nie bardzo wiem tylko co zrobić z wiązanką pogrzebową :) Trochę się pochwalę: (do ideału im jeszcze daleko, ale jak na pierwsze zetknięcie z taką formą to jestem z siebie zadowolona)

W sobotę wieczorem przyszli znajomi na winko i szarlotkę. Zdarzyło się już kilka razy tak, że zaproszeni nie przyszli, więc teraz się zmartwiłam, jak napisali że przyjdą, a potem się nie zjawili. Napisali jednak, że spóźnią się małe pół godzinki, co w ich słowniku znaczyło 45 minut. No ale przyszli. Wieczór sympatyczny. Poznałam chłopaka M., o ktorym dużo słyszałam, ale nie miałam okazji poznać go osobiśccie. I może lepiej żeby tak zostało, bo chłopak jakiś taki dziwny. Nie mnie jednak oceniać. Może jej odpowiada...

Niedziela natomiast minęła bardzo leniwie. Nie wiem, czy to przez wypite wino, czy po prostu jakieś takie osłabienie i zmęczenie tygodniem nas dopadło, ale oboje z R. przełaziliśmy cały dzień z kąta w kąt. Wybraliśmy się na festiwal sztuki i przedmiotów artystycznych na targi, ale zachwytu w nas to nie wzbudziło. Jak ktoś był po raz pierwszy to może, ale ja byłam już po raz kolejny i zobaczyłam dokładnie te same rzeczy co rok temu i dwa lata temu też. Tak więc trochę jestem zawiedziona.
Obudziła się jednak we mnie dusza artystyczna i postanowiłam wziąć się za robotę. Skończyłam więc w końcu ten szal, który robiłam... już się bałam, że zima minie, a ja go nie skończę, a potem zdjęłam z szafy zapomniany karton z różnego rodzaju rzeczami do przerobienia i mam nadzieję, że ruszę coś w tym tygodniu.

Miłego popołudnia!!!