161. Koniec nauk.

Skończyliśmy w tym tygodniu nauki przedmałżeńskie. Idąc na nie i znając opowieści o tym co się na takich naukach dzieje i czego można się dowiedzieć, starałam się nie nastawiać z góry negatywnie. Każdy z nas słyszał pewnie kilka historii z takiego kursu. Wierzyć, w to, czy nie wierzyć? Dobre pytanie. Niektóre przecież są tak absurdalne, że nikt o zdrowych zmysłach w ogóle nie wziął by pod uwagę możliwości uznania ich za prawdziwe. Ja też czasem nie wierzyłam. Teraz jednak sama jestem po takim kursie i z pełną odpowiedzialnością mogę stwierdzić, że spokojnie uwierzyć można w nawet najbardziej absurdalną historię. Niestety.
Trzy tygodnie. Sześć spotkań. Na każdym poruszane dwa tematy, czyli razem dwanaście. I tylko jeden - różnice między kobietą, a mężczyzną, i ich różne pojmowanie miłości - nie sprawił, że chciałam wyjść, trzasnąć drzwiami i już nigdy nie wracać. Chociaż też niestety nie mogę w pełni się zgodzić z tym co przedstawiła ta kobieta. Powiedziała, że miarą wartości mężczyzny jest jego kobieta, w związku z czym kobieta powinna zawsze być zadbana, dobrze prowadzić dom, wzorowo wychować dzieci i nie przeszkadzać mężczyźnie w pracy. Bo przecież on zarabia na rodzinę. Przynosi pieniądze do domu, a praca jest dla niego całym życiem. Kobieta może pracować jeśli znajdzie na to siłę po wypełnieniu obowiązków domowych. Zgodzę się z tym tylko wtedy, jeśli pieniądze przyniesione przez mężczyznę będą naprawdę duże. W przeciętnej polskiej rodzinie, niestety bez pracy kobiety rodzina nie może pozwolić sobie na wiele rzeczy. Poza tym jeszcze, to że mężczyzna nie ma podzielnej uwagi, nie zawsze słucha co się do niego mówi i zamiast pomóc kobiecie w prowadzeniu domu (sprzątaniu, praniu, gotowaniu itd.) czyta gazetę albo ogląda mecz, jest przecież urocze i kobiety nie powinny się o to wściekać. Hmm...
Sprawa antykoncepcji - wiadomo - nie do przyjęcia. Chociaż dowiedziałam się, że w zasadzie kościół dopuszcza antykoncepcję polegającą na zapobieganiu ciąży czyli nie dopuszczeniu do zapłodnienia, ale zabrania stosowaniu środków wczesnoporonnych - o czym nie wiedziałam. Co znaczy, że prezerwatywa jeszcze ujdzie. Gorzej z tabletkami hormonalnymi, bo mają działanie i zapobiegające i wczesnoporonne - o czym też nie wiedziałam (i w zasadzie jeszcze tego nie sprawdziłam).
Temat antykoncepcji był połączony z temat aborcji. I tutaj zbulwersowałam się najbardziej. W Polsce są cztery możliwości usunięcia ciąży zgodnie z prawem. Jeśli zagraża ona życiu lub zdrowiu matki, jest wynikiem gwałtu lub zagrożone jest życie lub zdrowie dziecka. Jest możliwość. Wybór. Kościół niestety, nie dopuszcza żadnej z tych możliwości twierdząc, że Bóg powołał człowieka do przekazywania życia. W związku z tym nawet jeśli matka po porodzie umrze, to wypełni swój obowiązek. A gwałt? No przecież nie ma ich aż tylu - mówi pani prowadząca spotkanie. Jeśli natomiast chodzi o zdrowie dziecka, co z tego, że będzie głęboko upośledzone, nie będzie miało rączek albo nóżek i całe jego życie polegać będzie na wegetacji. Nawet nie będzie wiedziało, że żyje. To nic. Bóg chce żeby ono żyło. A kościół będzie się za to dziecko modlił. A co mają zrobić rodzice? Skąd wziąć siłę na wychowanie takiego dziecka? Skąd pomoc? Wsparcie? A pieniądze? Za modlitwę nikomu nie płacą.
Dlaczego odbiera się ludziom prawo wyboru? Czemu odtrąca się od kościoła tych, którzy wątpią, zastanawiają się i biorą pod uwagę różne opcje?
To samo z in vitro. Za to idzie się do piekła i koniec. A w ogóle to polega to na tym, że na jakimś szkiełku łączy się komórkę jajową z plemnikiem, a potem wkłada do probówki i tam rośnie sobie dziecko. I ono tam sobie siedzi i ogląda wszystko dookoła i jeszcze pewnie macha rączką. Tragedia.
Na szczęście odbębniliśmy swoje i mamy z głowy.
Bo nawet kilka śmiesznych historii księdza o pannie młodej w sukni, która miała 2 metry średnicy przez co biedna dziewczyna nie mogła usiąść przez cały dzień i noc, albo o babci, która w ramach prezentu ślubnego udekorowała wnuczce kościół starymi, zakurzonymi, sztucznymi kwiatami, za 2500 zł, czy 400 zapalonych w całym kościele świec w środku lata, gdy na dworze 40 stopni w cieniu,  nie są w stanie zrekompensować pozostałych rzeczy.
Mam nadzieję, że to kiedyś się zmieni. Że kościół przestanie wciskać ludziom zasady ze średniowiecza i pozwoli im się rozwinąć. Że sam się rozwinie.
Bo niestety stoi w miejscu już od bardzo dawna i na dobre mu to nie wychodzi.