145. Chwileczka ...

Chwila relaksu - pozwoliłam sobie na nią nareszcie. Wzięłam gorący prysznic, wypiłam kubek herbaty, opatuliłam się w koc i włączyłam muzykę. Dobrze mi tak. I chociaż z tyłu gdzieś słyszę głosy mówiące: "nie możesz, weź się do roboty, nie siedź bezczynnie", to mam je chwilowo głęboko gdzieś. Staram się je ignorować i cieszyć się tym co tu i teraz. (mam nadzieję, że nie tylko ja jestem z siebie bardzo dumna w tej chwili :))

Jutro rano okaże się, czy jest dla mnie miejsce w szpitalu. Jeśli jest, to w przyszłym tygodniu czeka mnie operacja żylaków. Teraz niektórzy zadają sobie pytanie - "Taka młoda i już żylaki? - owszem tak. Uwarunkowania genetyczne...Niestety. Byłam w środę u lekarza i po badaniu okazało się, że jednak trzeba usunąć. W zasadzie to się z tym liczyłam, ale wiadomo jak to jest. Łudziłam się trochę, że może niekoniecznie. Może nie tak od razu. No ale trzeba. Więc jak trzeba to idę.
Mam nadzieję, że egzaminy wszystkie będę miała zdane do tego czasu i wszystko będzie dobrze.
Byłam też z Mamą u lekarza. Na szczęście w jej przypadku wszystko skończyło się dobrze. Znamię na twarzy okazało się nie groźne. Nie wiadomo do końca co to jest, wiadomo jednak, że nie jest to zmiana nowotworowa i nie trzeba jej na gwałt usuwać. Cieszę się z tego bardzo.

Sesja jakoś idzie. Póki co wszystko pozaliczane. Nie chce mi się już, ale co zrobić. Jeszcze tylko ten tydzień i odpocznę sobie (w szpitalu).
Biorę się też za organizację ślubu i wesela. Bez żartów już teraz. Zostało mi niecałe półtora roku. Niektórzy w tym czasie wiedzą już jaki kolor serwetek będzie na stole na poprawinach, a ja jeszcze nie mam sali :) Do tego dzisiaj śniło mi się, że moja mama wszystko zorganizowała za mnie, przynajmniej tak powiedziała. Postanowiliśmy wykorzystać sytuację, a tu się okazało, że jedyne rzeczy, które były zorganizowane to obrzydliwe ubrania dla mnie i dla R. i msza w kościele z udziałem księdza, którego bardzo nie lubię i którego nie chcę widzieć w tym dniu przy ołtarzu. Traktuję to jako znak do działania :)

Mam dziwne poczucie, że bardzo zaniedbuję R. Mimo zapewnień, że w ogóle tak nie jest, ja czuje że powinnam robić więcej. Wiem, wiem... nie robi się w życiu tego co się powinno i co wypada... Ale ja tak czuję i nic na to nie poradzę.

Życzę sobie dużo energii na przyszły tydzień. I siły. I uśmiechu!
I Wam też :)