142. Oby tak dalej...

Dobry dzień dziś mam. I choć jest dopiero 14.00 to ja już wiem, że dalej też będzie dobrze. I oby tak dalej, bo jeśli mogłabym sobie wybrać, to chciałabym żeby cały rok był taki jak dzisiejszy dzień.
Przede mną dwa bardzo trudne tygodnie. Przede wszystkim sesja egzaminacyjna. Zawsze dziwnie się z tym czuję. Mam 25 lat i piszę na blogu że moim może nie największym, ale na pewno jednym z większych zmartwień jest sesja egzaminacyjna. Ciągle mam w głowie, że powinnam już dawno skończyć studia i teraz pracować, zarabiać na siebie. Z drugiej strony jednak nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło. Staram się w to wierzyć. I w zasadzie teraz się zastanawiam, czy denerwuję się i przejmuję tą sesją, czy tym, że jeszcze ją mam. Hmm....
Druga sprawa - zgłosiłam się do konkursu na zaprojektowanie zieleni w mieście. Dużo z tym roboty i boję się, że się nie wyrobię. Chciałabym bardzo wziąć w nim udział. Nie chodzi nawet o wygraną, bo na to chyba na swoim poziomie wiedzy na ten temat nie mam zbyt dużych szans. Sam udział w takim wydarzeniu wiele mnie nauczy.
Jest też trzecia sprawa, a nawet i czwarta. Kryzys R., z którym nie wiem jak sobie poradzić i jak pomóc. I nierozwiązane historie ze współlokatorką, które ciągną się i ciągną nie wiadomo po co. Można by telenowelę nakręcić.
Mam jednak nadzieję, że wszystko dobrze się ułoży. Dam radę, no bo kto jak nie ja? :)