122.

Czy to bardzo dziwne jest, że w dzień wolny lubię sobie wcześnie wstać?
Na przykład dzisiaj. Obudziłam się już o 6.00 ale zmusiłam się żeby poleżeć w łóżku do 7.00. Dłużej już nie dałam rady. A teraz jest dopiero 9.30 a ja mam wrażenie jakby już połowa dnia mijała. Pare rzeczy mam już zrobionych, a przed sobą jeszcze wiele. Do tego dużo czasu :) Cieszy mnie to bardzo.

Weekend minął w zasadzie miło. Aczkolwiek momentami był męczący. Są ludzie, którzy potrafią zagłaskać na śmierć. Są przesadnie mili i gościnni. Wszystko zrobią żeby ich goście czuli się dobrze. A jak już czują się dobrze, to zrobią więcej żeby czuli się jeszcze lepiej. A jak jest im lepiej, to oni jeszcze bardziej się starają żeby było jeszcze lepiej. Dochodzi do momentu, w którym już lepiej być nie może, ale musi, bo oni chcą żeby było i wszystko się psuje. Goście są przytłoczeni gościnnością i zaczynają czuć się źle, a gospodarz jest zrezygnowany, bo goście nie czują się dobrze. Tak właśnie zachowuje się czasem R. siostra. Co mnie często denerwuje. I to też miało miejsce w ten weekend. Mieliśmy u niej spędzić dzień, a wieczorem pojechać do R. rodziców. Plany uległy jednak zmianie i zostaliśmy na noc. To jeszcze było ok. Ale następnego dnia udało jej się przedobrzyć. I to bardzo szybko. Pojechaliśmy do kościoła, potem do rodziców i jakoś rozeszło się po kościach. Na szczęście.
No nie lubię czegoś takiego. Tak jak nie lubię jak ktoś narzuca mi swoje zdanie. I tu wychodzą różnice w naszym wychowaniu. R i jego siostra uważają, że niezależnie od sytuacji zawsze trzeba się dostosować i robić dobrą minę do złej gry. A ja uważam, że nie musi tak być. Jeśli coś mi się nie podoba albo nie pasuje to o tym mówię. Nie zmuszam się do rzeczy, na które nie mam ochoty. Na szczęście R. trochę zaczyna się uwalniać z takiego poczucia.

W każdym razie weekend trwa. A ja się nim rozkoszuję słuchając muzyki, pijąc kawę i odpoczywając.