135.

Coś jest nie tak.
Jest sobota. Weekend. Do zrobienia, owszem, pare rzeczy jest, ale raczej standardowo. Mogłabym pospać trochę, jak każdy normalny człowiek w sobotę, a ja co? Wstałam przed budzikiem, o 6.15.
W sobotę!
A jak w tygodniu mam wstać, to za cholerę mi nie idzie.
Widocznie do grona normalnych ludzi się nie zaliczam. A przynajmniej nie we wszystkich kwestiach.

Zresztą nie narzekam. Nie chciało mi się spać już, to wstałam. I zrobiłam co? Zaprojektowałam kurtyny cieniujące do szklarni :) Bo muszę projekt gospodarstwa zrobić na inżynierię ogrodniczą.
Mam nadzieję, że się nikt nie dowie, że ja w sobotę o 7 rano projektuję szklarnie bo już w ogóle dziwnie na mnie będą patrzeć.
A zresztą, co mnie to obchodzi.

R. zdecydował się jednak na wyjazd do rodziców jego weekendowy. I dobrze, bo ja to się nawet trochę stęskniłam. :) Poza tym nie lubię słuchać potem jak to rzadko przyjeżdżamy i dlaczego tak. Przecież do mnie jeździmy częściej. A to jest w ogóle nie prawda, bo mniej więcej tyle samo.
Najem się znów jak dzika świnia :) I choć brzmi to może średnio fajnie, to taka prawda i powinnam raczej napisać, że się nażrę, ale nie wypada :)
Wiejskie jedzenie. Świeży placek i smalec i mleko :)
Tylko uwaga, nie należy tego mieszać ze sobą w zbyt krótkim odstępie czasowym, bo może to skończyć się nieprzyjemnie.
Zresztą obiecuję sobie, że tym razem zachowam granice przyzwoitości i obżerać się aż tak  nie będę, bo zaczynam widzieć efekty moich pieszych spacerów po mieście i aerobiku i nie chciałabym tego zaprzepaścić.

A teraz idę umyć włosy, zaparzyć kawę i siadam do czytania Waszych blogów. Uwielbiam sobotnie poranki :)